Κατηγορία: Τα Λιβάδια της Χαράς
-
Σαν ανοιχτή γη.
Μεσημέριαζε και ο χειμωνιάτικος ήλιος ζέσταινε ευχάριστα το σώμα μου καθώς περνούσα να στενάκια του Ψειρή για το σπίτι της Μαρίνας. Έφτασα. Μπροστά μου ο γνωστός σκιερός διάδρομος. Έσπρωξα την μισάνοιχτη πόρτα της αυλής δειλά, και εκείνη έτριξε. «Ποιος είναι;» ακούστηκε η Μαρίνα από την αυλή, πίσω. Ξαφνιάστηκα. Μεσημεριάτικα να είναι έξω; Αναρωτήθηκα. «Κοπιάστε,…
-
Πλέοντας με τον Νάθαν
Η σφυρίχτρα του πλοίου φύσηξε νευρικά καθώς το καράβι μπήκε στο λιμάνι του Γαυρίου. Πολλές σκέψεις, πολλά ερωτηματικά με τριβέλιζαν. Άρπαξα την ταξιδιωτική μου τσάντα και κατέβαινα τα σκαλάκια. Η διαδρομή μέχρι το Μπατσί κύλησε γρήγορα. Πλήρωσα το ταξί, κατέβηκα. Κοίταξα τριγύρω. Λίγα βήματα παρακάτω στεκόταν ο μπαρμπα-Νάθαν. Μόλις με είδε έτρεξε και η μεγάλη…
-
Με αφορμή ένα όνειρο…
Ήταν μέσα του Νοέμβρη. Το κρύο είχε σφίξει και οι γειτονιές με τα φυλλοβόλα στα πεζοδρόμια φάνταζαν άδειες κι άσπρες. Το μόνο που άλλαζε λίγο την ατμόσφαιρα ήταν κατά το σούρουπο το κιτρινωπό φως στα παράθυρα των σπιτιών, που έδινε μια ζεστασιά στην πόλη. Άνθρωποι τυλιγμένοι στα παλτά τους τρύπωναν στα σπίτια τους ο ένας…
-
Μαρίνα
Βγήκε βιαστικά από το μπαχαρτζίδικο και κατέβαινε την Ευριπίδου. Βιαζόμουν και ήθελα να την προσπεράσω. Συγνώμη! είπα περιμένοντας να παραμερίσει. Εκείνη χωρίς να σταματήσει εντελώς να περπατάει γύρισε και κοίταξε προς το μέρος μου. Ήταν μια κυρία όχι πολύ ψηλή, την κοίταξα φευγαλέα, είχε έντονα χαρακτηριστικά, πρόσωπο με στενό μέτωπο και κατάμαυρο μαλλί τραβηγμένο πίσω…
-
Ο Φωτοδότης
Ο Φωτοδότης Εκείνη την χρονιά ο Σεπτέμβρης μπήκε βιαστικά κάνοντας έντονη την παρουσία του. Συννεφιές μαύρες και ανάγλυφες, έκαναν τον ουρανό να έχει πολύ ενδιαφέρον καθώς ο άνεμος έσερνε τα σύννεφα εδώ κι εκεί. Βγήκα βιαστικά από το μικρό cafe που είχα καταφύγει για να πιώ ένα ζεστό και να οργανώσω το υπόλοιπο της δουλειάς…
-
Συνάντηση στην Άρνη
Συνάντηση στην Άρνη Φορούσε τραγιάσκα. Θα τον έλεγα ξανθωπό στα νιάτα του, με οβάλ πρόσωπο και μακριά μύτη, γυαλάκια με χρυσό σκελετό που του ανέβαζε την ηλικία, λίγο γεματούλης. Ήταν απογευματάκι και αυτός καθισμένος στο τραπεζάκι του καφενέ τέλειωνε μια παγωμένη γκαζόζα με λεμόνι. Έξω έβρεχε σα να μη θέλει να σταματήσει. Τώρα μην φανταστείτε…
-
Τα λιβάδια της χαράς
Τα Λιβάδια της χαράς Τα Λιβάδια της Χαράς είναι ένα μέρος, που αν το γνώριζε, κάθε άνθρωπος θα ευχόταν να έμενε εκεί για πάντα. Είναι λιβάδια πραγματικά με τρεχούμενα νερά, με λουλούδια και καρπούς όλων των λογιών, «χάρμα οφθαλμών». Ωστόσο όλα αυτά δεν είναι τακτοποιημένα όπως μας αρέσει να τα βάζουμε σε σειρά εμείς οι…