Ετικέτα: Προσωπικές σκέψεις

  • Το Δεύτερο Βήμα

    Το Δεύτερο Βήμα

    Ο λόγος του Χριστού πάλι δεν είναι κάτι το ακαθόριστο, μια διδασκαλία με πολλές καλές συμβουλές ή εντολές αλλά έχει ένα πολύ συγκεκριμένο στίγμα σε σχέση με αυτούς που απευθύνεται. Όταν λέει εάν μιλήσεις εξευτελιστικά στον αδελφό σου είναι σαν να τον σκότωσες, και αν κοιτάξεις μια γυναίκα …

  • Αναζητώντας “σήμα”

    Αναζητώντας “σήμα”

    Περιδιαβάζοντας στο διαδίκτυο σκάλωσα σε αυτή την εκπληκτική φωτογραφία του John Stanmeyer. Σ’ αυτήν φαίνονται Aφρικανοί μετανάστες στην παραλία του Τζιμπουτί, ενώ προσπαθούν να βρουν φτηνό σήμα κινητής τηλεφωνίας από την γειτονική Σομαλία, προκειμένου να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους. Αυτή η εικόνα όμως των ανθρώπων που αναζητούν σήμα, κοιτώντας με προσδοκία τις τηλεφωνικές τους συσκευές, προκειμένου να επικοινωνήσουν με αυτούς που άφησαν πίσω τους, σε συνδυασμό με το μυστικιστικό σκηνικό του νυχτερινού ουρανού…

  • Σχόλια πάνω στην διαδικασία αλλαγής θέσης

    Σχόλια πάνω στην διαδικασία αλλαγής θέσης

    Όταν ήμουν πιτσιρικάς, θυμάμαι το μεγάλο ερωτηματικό που είχε προκαλέσει στη σκέψη μου, μια αφίσα του ΚΚΕ στις κολώνες και τους τοίχους. «Γνωρίστε τις θέσεις του Γκορμπατσώφ για την ειρήνη». Δεν μπορούσα να καταλάβω στο παιδικό μου κεφάλι πρώτα – πρώτα ποιος ήταν αυτός ο Γκορμπατσώφ, και ύστερα γιατί θα έπρεπε να ενδιαφερθούν οι άνθρωποι…

  • Το να λες οχι στον Θεό

    Το να λες οχι στον Θεό

    Το να λες όχι στον Θεό είναι κάτι πολύ κοινό τελικά. Βαυκαλιζόμαστε ότι «όχι» και ότι μόνο οι άθεοι ή όσοι επιλέγουν την κακία κάνουν κάτι τέτοιο. Αλλά αλλοίμονο είναι κάτι πολύ πιο συνηθισμένο, απλό και πολλαπλά ολέθριο.

  • Με αφορμή έναν μικρό διάλογο.

    Με αφορμή έναν μικρό διάλογο.

    Ναι είμαι δειλός. Εγώ φτιάχνω μόνο μαρμελάδες… ξέρεις υπάρχουν τα ταχυδρομικά περιστέρια. Τα χρησιμοποιούν στον πόλεμο. Τα έχουν στο μέτωπο και τους δίνουν ένα μήνυμα. Τους λένε πήγαινε τώρα στην πατρίδα…

  • Αναζητώντας εναλακτική

    Αναζητώντας εναλακτική

    Τι γίνεται λοιπόν με την Ελλάδα; Τι γίνεται με το λαό μας δηλαδή; Επειδή τα χώματα τούτα θα τα πατάμε και στο μέλλον έστω κι αν πιθανώς δεν τα ελέγχουμε τότε. Τι γίνεται όμως με μας τους ίδιους; Με τη δικιά μας ζωή, που είμαστε καταδικασμένοι να την περάσουμε μέσα σε αυτή την ομίχλη;

  • Η παγίδα

    Η παγίδα

    Τον όρο ευδαιμονισμό τον ξέρω εδώ και χρόνια δεν μπορούσα όμως αρχικά να αντιληφθώ τον σημαντικό ρόλο του, στην προσπάθεια χειραγώγησης των ανθρώπων. Η αλήθεια όμως είναι ότι φάγαμε από αυτόν, πάλι και πάλι, κι όταν κάποια στιγμή αντιληφθήκαμε ότι είμαστε εξαρτημένοι, από την άνεση, την καλοπέραση, τις λογιών λογιών…