Το αβάσταχτο “κριμα” της άγνοιας. Στο παράθυρό μου κάθισε ένας σπουργίτης. Καφετής και σταχτής. Τσιμπολόγησε κάτι που μόνο αυτός έβλεπε. Ύστερα με ένα φριτ πέταξε στο κυπαρίσσι δίπλα στο μπαλκόνι μου. Μου αρέσουν αυτά τα πουλιά. Είναι παρέα μας όλον
Το αβάσταχτο “κρίμα” της άγνοιας.
