Στην Εδέμ υπάρχουν πολλά δέντρα. Μπορείς να τα αγκαλιάζεις, να τα κοιτάς, ή να τρως τους καρπούς τους. Τότε οι γεύσεις χύνονται μέσα σου ξεχειλίζοντάς σε. Οι αισθήσεις της όσφρησης και της γεύσης συμπληρώνουν το εγκεφαλικό ερέθισμα με αυτές της
Ποιά αμαρτία ; Ι
Ο Πιραντέλο αναφέρεται με έντονο και πειστικό τρόπο στην διαφορά που υπάρχει στο νόημα που αποδίδω σε μια λέξη καθώς τη χρησιμοποιώ και στο νόημα που της αποδίδει ο ακροατής μου. Πράγματι μπορούμε εύκολα να δούμε λέξεις να χάνουν το
Αυτος ο θεός απέναντι…
Αντιλαμβάνομαι αυτήν την αίσθηση ενός θεού απέναντι, μέσα σε κάθε τι που ορίζεται ως θρησκευτικό. Κάποιος είναι απέναντι μου και με ορίζει με θέσεις και καταστάσεις, νόμους και κανόνες, με στριμώχνει στη γωνία, με φέρνει να απολογηθώ. Κι αυτό γίνεται
Πρόσωπο
Είναι ένα ερώτημα που γεννά η ζωή. Κοιταμε γύρω μας να εμφανίζονται άνθρωποι μικροί και χαριτωμένοι απ το πουθενά. Που ακόμα κι αν είναι της οικογένειας και της συγγένειας μας λίγο πριν μάς ήταν απολύτως άγνωστοι. Έπειτα ορθώνονται και γίνονται
Προβληματισμοί πάνω στο πνεύμα του ασκητισμού ΙΙ – Σύντομη ιστορική αναδρομή στο Γνωστικισμό
Τις πρώτες εκδηλώσεις του κινήματος τις αναγνωρίζουμε στους Νεοπυθαγόριους φιλοσόφους και στον Φίλωνα. Αλλά οι πρώτοι που θεωρούνται επίσημα ως Γνωστικοί είναι οι Οφίτες, τον πρώτο μ. Χ. Αιώνα. Αυτοί έδρασαν στην Έφεσο και τη Συρία. Ενδεχομένως να έχουν σχέση στη διδασκαλία με τους αποκαλούμενους Νικολαίτες της αποκάλυψης του Ιωάννη.
Πιστεύω
Να μια λέξη που από μόνη της δεν φτάνει για να ολοκληρώσει το νόημα της. Χρειάζεται το αντικείμενο της. Η λέξη πιστεύω σημαίνει εμπιστεύομαι κι αυτό δεν αλλάζει. Εν τούτοις αυτό που διαφοροποιεί το νόημα είναι το αντικείμενό της πίστης.
Προβληματισμοί πάνω στο πνεύμα του ασκητισμού
Πρόσφατα συμμετείχα σε μια παραγωγή όπερας και είχα την ευκαιρία στη συνεργασία μου με τον σκηνοθέτη να αντιληφθώ την εντύπωση που είχε για το Θεό και τους ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι τον γνωρίζουν. Στην πρώτη σκηνή έχουμε παρόντες ένα σύνολο