Ετικέτα: Προσωπικές σκέψεις

  • Ψηλαφίσεις και ανιχνεύσεις

    Ψηλαφίσεις και ανιχνεύσεις

    Θυμάμαι εκείνο το «τα μολύβια κάτω» στα ξαφνικά τεστ αξιολόγησης του λυκείου. Τα θυμάστε καθόλου; Θυμάμαι κοίταζα το ρολόι μου και έγραφα – έγραφα, έριχνα και καμμιά κλεφτή ματιά στον καθηγητή. Και να η αγωνία.

  • Σκέψεις για τον θρησκευτικό συγκριτισμό.

    Δεν θα ήθελα να είμαι άλλος ένας που μιλά απλώς ενάντια στη θρησκεία. Στο κάτω κάτω την βρίσκει κανείς παντού όπως βρίσκει και την δίψα. Κι αν διψάς δεν τα βάζεις με τη δίψα μα με τον εαυτό σου, τα βάζεις με το νερό που δεν βρίσκεις.

  • Οι αρνητές του υπερφυσικού

    Είναι μια ομάδα ανθρώπων που στην προσπάθειά τους να χτυπήσουν την θρησκεία και τον σκοταδισμό που την χαρακτηρίζει σε πολλές περιπτώσεις, αρνούνται συνολικά οτιδήποτε έχει να κάνει με το υπερφυσικό, και τον Θεό. Ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και την σημερινή εποχή έχουν την ευκαιρία να το εκφράσουν και να το διακηρύξουν ευκολότερα…

  • Franklin Lobos, αναμνήσεις και σκέψεις

    Οι μέρες περνούν και το γεωτρύπανο της σωτηρίας πλησιάζει τους παγκόσμια γνωστούς πια εγκλωβισμένους μεταλλωρύχους στην Χιλή. Φαντάζομαι ότι πάρα πολλοί άνθρωποι παρακολουθούν με ενδιαφέρον αυτή την ιστορία που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Παράξενα πάντως πράγματα συμβαίνουν στην αληθινή ζωή και κάποιες φορές συμπτώσεις την κάνουν να μοιάζει με ταινία.

  • Εσχατολογία, συμπτώματα και παρενέργειες.

    Πολλά λέγονται από πολλούς σχετικά με την εσχατολογία και το αντικείμενό της. Από ανθρώπους που είναι σοβαροί γνώστες αλλά και από αμαθείς ή φαιδρούς τυχοδιώκτες που αναφέρονται σε αυτήν παίζοντας με την νοημοσύνη των εύπιστων.

  • Ματιές απο τρέλα…

    Προς στιγμήν είπα να μην αναφερθώ καθόλου. Απεχθάνομαι την ασχήμια. Ύστερα σκέφτηκα ότι άντε και καμωθήκαμε ότι δεν είδαμε και δεν ξέρουμε. Μήπως έτσι το ξορκίσαμε το κακό; Κάθε άλλο. Μια μια οι ειδήσεις περνάνε το κατώφλι μας. Μας χτυπάνε και μας πονάνε. Και όλο κι άλλη μια,…

  • Η γη των ανθρώπων

    Το πινέλο έπεσε απ το χέρι μου. Πως να ζωγραφίσω τον κόσμο; Συχνά μου έρχονται σκέψεις για αυτόν. Τα νέα ψηφίδες ζωντανές, άλλοτε εναγώνιες, άλλοτε χαρούμενες και περίεργες, κάποτε φλογισμένες, που στάζουν πόνο, ή πίκρα ή αίμα, φτιάχνουν μια εικόνα ζοφερή.