Προσκυνητής……καθως περνάω μέσα από τον κόσμο. |
|
Βγήκε βιαστικά από το μπαχαρτζίδικο και κατέβαινε την Ευριπίδου. Βιαζόμουν και ήθελα να την προσπεράσω. Συγνώμη! είπα περιμένοντας να παραμερίσει. Εκείνη χωρίς να σταματήσει εντελώς να περπατάει γύρισε και κοίταξε προς το μέρος μου. Ήταν μια κυρία όχι πολύ ψηλή,
Ο Φωτοδότης Εκείνη την χρονιά ο Σεπτέμβρης μπήκε βιαστικά κάνοντας έντονη την παρουσία του. Συννεφιές μαύρες και ανάγλυφες, έκαναν τον ουρανό να έχει πολύ ενδιαφέρον καθώς ο άνεμος έσερνε τα σύννεφα εδώ κι εκεί. Βγήκα βιαστικά από το μικρό cafe
Η πρώτη αιτία! Όπως είδαμε μέχρι τώρα, ο κόσμος που ζούμε, ο πραγματικό ς κόσμος των εμπειριών μας δεν είναι τυχαίος, ακατανόητος, απροσδόκητος ή χαοτικός. Υπάρχουν νόμοι , αρχές, συνθήκες, αιτίες και αποτελέσματα, και όπου φαίνεται να καταστρατηγούνται οι αρχές της νόησης
Σχέση Αμαρτίας και Αγιασμού Είναι δύο καταστάσεις που αναφέρονται συνήθως σαν αντίθετες, ωστόσο η λέξη «αντίθετες» δεν είναι ακριβώς αυτή που μπορεί να περιγράψει τη σχέση τους. Η Αμαρτία είναι μια κατάσταση στην οποία περιήλθε ολόκληρος ο κόσμος, άνθρωπος και δημιουργία,
Αντιλαμβάνομαι αυτήν την αίσθηση ενός θεού απέναντι, μέσα σε κάθε τι που ορίζεται ως θρησκευτικό. Κάποιος είναι απέναντι μου και με ορίζει με θέσεις και καταστάσεις, νόμους και κανόνες, με στριμώχνει στη γωνία, με φέρνει να απολογηθώ. Κι αυτό γίνεται
Διάβασα πριν αρκετό καιρό την συνέντευξη που έδωσε ο κ. Κώστας Γαβράς σε ένθετο κυριακάτικης εφημερίδας. Σε κάποιο σημείο ρωτήθηκε, ο σπουδαίος αυτός έλληνας σκηνοθέτης, αν πιστέυει στον Θεό. Η απάνηση ήταν: «Εβδομήντα χρόνια τώρα δεν τον έχω δει πουθενά.».
Εκείνο το βράδυ ήταν πολύ ήσυχο. Ο αέρας που όλη μέρα κουβάριαζε τα σύννεφα και στροβίλιζε τα ξερά φύλλα στις γωνίες των στενών δρόμων της Ιερουσαλήμ, είχε κοπάσει. Τότε διάλεξε να πάει να βρει το δάσκαλο. Φεγγάρι δεν είχε και